Ψυχική σκιά και φως. Μια αέναη μάχη του ανθρώπου για ψυχική πληρότητα
Άνθρωπος σημαίνει φως και το φως συνοδεύεται πάντα από την σκιά του. Όταν δημιουργείς φως παράγεται και η αντίστοιχη σκιά του. Όσο μεγαλύτερο το φως τόσο μεγαλύτερη και η σκιά. Όσο κανείς παλεύει αβυσσαλέα να εξαφα
Βουβές απώλειες ενός σύγχρονου κόσμου ή αλλιώς επαναβίωση ενός συλλογικού τραύματος
«Σ’ αυτόν τον κόσμο που ολοένα στενεύει, ο καθένας μας χρειάζεται όλους τους άλλους. Πρέπει να αναζητήσουμε τον άνθρωπο όπου κι αν βρίσκεται. Γιατί πιστεύω πως τούτος ο σύγχρονος κόσμος όπου ζούμε, ο τυραννισμένος
Το θυμωμένο παιδί. Η συμπεριφορά του παιδιού ως σημαντικό μήνυμα προς τους γονείς
Το συναίσθημα του θυμού αποτελεί ένα φυσιολογικό, χρήσιμο και απαραίτητο συναίσθημα του ανθρώπου ανεξαρτήτως ηλικίας και ρόλου. Η αποδοχή, η κατανόηση και η επεξεργασία είναι υψίστης σημασίας διεργασία των γονέω
Η “επιδημία” ενός σύγχρονου κόσμου να εξουσιάσει το νόημα της ζωής
«... Τα πάντα εμφανίζονται σε αμοιβαία συσχέτιση με όλα τα υπόλοιπα, έτσι που να μην μπορείς να κατηγορήσεις κανέναν για τίποτε. Είναι σαν να υπήρχε ένας και μόνο σκοπός πίσω από το κάθε τι, που έδινε πάντα κάποιο νόη
Οικογενειακή θεραπεία. Υποστηρίζοντας την οικογένεια
Κάθε οικογένεια αποτελεί από μόνη της ένα πολύπλοκο, μοναδικό και ζωντανό σύστημα. Αποτελεί μια μονάδα, ένα σύστημα αυτόνομο μέσα στην κοινωνία αλληλεπιδρώντας ωστόσο συνέχεια με αυτή.
Σύγχρονη οικογένεια και ανθεκτικότητα
Η οικογένεια είναι ο πρωταρχικός θεσμός συγκρότησης του ανθρώπου σε ομάδα. Πρόκειται για ένα ισχυρό δεσμό μεταξύ των μελών της στον οποίο τα μέλη της βιώνουν μια βαθιά αίσθηση του ανήκειν σε μια ομάδα.Η διαχρονικό
Η ενοχή ως ένα επαναλαμβανόμενο μοτίβο αυταπάρνησης ενός περιθωριοποιημένου εαυτού
Γεννιόμαστε σε μια κοινωνία όπου πρωταρχικό μέλημα είναι να λάβουμε την απαραίτητη εκπαίδευση έτσι ώστε να καταφέρουμε να ζήσουμε ως ανθρώπινα όντα σε μια οργανωμένη κοινωνία και να συνυπάρξουμε μεταξύ μας σε έν
Ψυχολογικός φόβος. Μια ατέρμονη πορεία στον θάνατο της ανθρώπινης ζωτικότητας
«Ένιωθα βαθιά πως το ανώτατο που μπορεί να φτάσει ο άνθρωπος δεν είναι η Γνώση μήτε η Αρετή, μήτε η Καλοσύνη μήτε η Νίκη· μα κάτι άλλο πιο αψηλό, πιο ηρωικό κι απελπισμένο: Το Δέος, ο ιερός τρόμος». ( Ν. Καζαντζάκης )
Η ακινησία της ασθένειας ως πρωτογενές υλικό αναγέννησης και συνάντησης με τον ανθρώπινο πυρήνα
«Υπάρχει μια παρηγοριά στην ασθένεια. Και αυτή είναι η πιθανότητα ότι μπορεί να ανακάμψετε, και μάλιστα να είστε σε καλύτερη θέση, από ότι ήσασταν πριν». (Michael Johnon Bassey)